Hodgkin lenfoma, B hücrelerinden köken alan malign bir lenfoma türüdür. Bu hastalığın insidansı, yaşamın üçüncü ve altıncı ile sekizinci on yıllarında iki zirve yaparak bimodal bir yaş dağılımı gösterir. Dünya Sağlık Örgütü, Hodgkin lenfomayı klasik Hodgkin lenfoma ve nodüler lenfosit predominant Hodgkin lenfoma olmak üzere iki türe ayırır. Hodgkin lenfoma vakalarının yüzde 95’i klasik Hodgkin lenfoma altındadır ve bu form dört histolojik alt tipe ayrılır: nodüler sklerozan, karışık hücreli, lenfositten zengin ve lenfositten fakir. Geri kalan yüzde 5 ise nodüler lenfosit predominant Hodgkin lenfomadır. Epstein-Barr virüsü enfeksiyonu ve bağışıklık sistemi yetmezliği, örneğin HIV enfeksiyonu, bu hastalık için risk faktörleridir. Hodgkin lenfoma, ağrısız lenfadenopati, karaciğer ve dalak büyümesi gibi belirtiler ile kendini gösterir ve B semptomları olarak bilinen gece terlemeleri, ateş ve kilo kaybı görülebilir. Nadir ancak spesifik bulgular arasında Pel-Ebstein ateşi ve alkol alımından sonra lenf düğümlerinde ağrı yer alır. Kesin tanı, etkilenen bir lenf düğümünden veya ekstranodal bir bölgeden yapılan eksizyonel biyopsi ile konulur. Biyopsi sonucunda Hodgkin hücreleri ve Reed-Sternberg hücrelerinin varlığı tespit edilir. Hastalığın evrelemesi, histopatolojik bulgular, B semptomlarının varlığı ya da yokluğu ve PET-CT taramaları kullanılarak Lugano sınıflandırması ile yapılır. Ek olarak, bazı prognostik faktörler tedavi için hastaları risk kategorilerine ayırmakta kullanılır. Sınırlı evre Hodgkin lenfoma, genellikle kemoterapi ve radyoterapi kombinasyonu ile tedavi edilirken, ileri evre hastalıkta yalnızca kemoterapi uygulanır. Tedavi ile hastalığın genel prognozu oldukça iyidir. Bununla birlikte, hastalar nüks gelişimi ve tedaviye bağlı komplikasyonlar, örneğin ikinci maligniteler ve kardiyovasküler hastalıklar açısından düzenli takip gerektirir.
Hodgkin lenfoma
Daha fazlasını okumak ister misiniz?
Bu özel yazıyı okumaya devam etmek için dahiliye.info sitesine abone olun.